SENSİZLİĞİN bilmecesindeyim daha, çözmeye çalışıyorum. sonbahar geliyor gözlerime bazen dökülüyorum
döküldükçe rahmet oluyorum susayan sevdaya,
bazen bir türkü söylüyorum ta derinden aydınlanmaya çalışıyor içimdeki karanlık ben aydınlandıkça
karanlıklardan soruyorum seni bazen ağlıyorum, ağladıkça seni çok seviyorum
içindeki bütün sevgileri yüreğine at çünkü hepsini ama hepsini birgün bana dökeceksin;
hani bir şiirim vardı ya sana yazdığım
ağlamanın zindan olduğu bir ülkede sen prenses bense prens olacaktım
karanlığı yenecektik, sadece ağlamayı zindan edecektik, yarınlar olmasada kıracaktık umut sürgününü
ayrılık zincirini hatırlarmısın hasret kelebeği, hatırlarmısın gözleri mehtaba benzeyen zalim kaderi, hatırlarmısın.
çünkü sen unutmaya sevdalısın bense sana sevdalı ben şimdi yorgun bir şair gibi ben şimdi kimsesiz sensiz.
Ve seni seviyorum seni sevmeme neden olan birşey var...Benim...
Kayıt Tarihi : 23.3.2007 10:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)