Gözlerim Şiiri - Ayhan Yavuz Açıkgöz

Tut gözlerimden sürükle beni
Hiç görmediğimiz renkler diyarına doğru
Gözlerim kör, istersen bırak
En adi karanlıklarda
Karanlıktan bile ürken, fırsat bilen güneşin doğuşunu
Ama çekme ellerini gözlerimden
Bakmasın bu gözlerim ne gecenin aydınlığına
Ne de karanlığına güneşli gündüzlerin
Yalnız ellerini görsün tende birleşen
Sanki bütün kokular ellerinde gizli
Keşfedilmeyi bekleyen kokular
Dağda yaban, bağda bahçe gülü kokan ellerin
Hiç gitmesin gözlerimden
Sadece sarmaşıklarda kalmasın dilin
Sarsın alemi o güzel ses
Annesini yitiren kuşun hikayesini söyleyen dilin
İsterse sussun bana
Tek kelime etmesin yüzüme karşı, ben bakarken ellerine
Yeter ki
Çekme ellerini gözlerimden
Arala kapıyı,dolsun içeriye zemheriden kopan rüzgarlar
Titretsin bedenimi mühim değil
Gözlerim üşümesin yeter ki
Isıt ellerinle göz bebeklerimi; mühim değil etrafındaki maviler
Sadece gözlerimde kalsın hiç yorulmayasıca ellerin
Ömrümün yettiği yere kadar...

(istanbul-2003)