Gozlerin İhtilâli Şiiri - Ali Özdikici

Kalbim gözlerinde infilâk etti önce
Yıldırım bulutları sardı geceyi
Gözyaşlarım sağnak sağnak yollarına dökülünce
Limanlarım tarumar oldu
İntihar tohumları ördü geceyi

Yıldızlar yuva kurmuş gözlerinde
Hüzünlenmiş göklerin yurdu
Sana kavuşmayı dilerken
Kayboldu ölümler matem gözlerinde
Ömrün taze çağında çıksam karşına
Yeniden.
Hayallerim sarılsa bakışlarına
Konya gibi âşık gözlerinde
İsyan kokan İstanbul gözlerinde
Seni bulsam
Yeniden.

Mecazi cümleler kuruyorum, hepsini nafile
Sözcüklerin ihtilalidir başlayan.
Tahammül doruklarıma tırmanan gülüşünle
Günlerin ıssızlığında beni neşeyle an
Habersiz nefes alayım soluksuz gözlerinde.

Ben bilmezdim iklimlerde dolaşmayı
Buz tutmuş yollarda yürümeyi, koşmayı
Rotası kaybolmuş menzile varmayı
Buldum yeniden
Yanılgı saatlerinde, amansız gözlerinde

Susmak anlatır beni sana, ebedi
Konuşmak sadece esrarlı gözlerinde
Dudakların,kor gibi yakan sesini
Rüyaların mahmur köşesinde gizledi.
Öpmek seni kehkeşan gözlerinde
Sürgün yeri cellat gözlerinde
Bulsam seni
Yeniden.

Yeniden anlatsam seni sana
Benden bakabilsen, hüsranla endâmina
Yaşatır mısın söyle toprağına
Dikenler saçan sümbülü gözlerinde.
Güvercinlerin birer birer devrilişini
Sancak gibi diker misin gözlerinde.
Ağır ağır mahşer yokuşunu
Çıkabilir misin titrek gözlerinde.