Nedir? İnsan selinin ortasında yalnızım…
Bu anaforda ruhum, sonu gelmez karanlık.
Dinmesin yüreğimde yanan bu bitmez sızım,
Bir lahza hayat içinde bütün misak bir anlık…
Bir ses duydum sanki evvelin en evvelinden;
Bir yandan da bir gümbürtü, ahirin ötesi…
Dokundu yüzüme bir el, esrârın yelinden;
Bilinmeyen bir nur gördüm, zahirin ötesi…
Bu karanlık mezarda hafakanlar basıyor;
Ân oldu ki, yeryüzünün en suskun saati,
Bedenim kendini bu sancılardan kasıyor;
Büküldü ellerimde hem mazi; hem de âti…
(Nisan 2014)
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 02:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!