Muhteris, zavallı bir adam oldum…
Ve doldurdum nefsimi bu dumana.
Deyiverdim birden “Neydim, ne oldum?”
Yükledim gemiyi, sürdüm limana…
İsle kapkara olmuşum birden,
Pek zaman sonrası vardım farkına…
Besini is olan kokuşmuş yerden,
Bastım sigaramı, duman çarkına…
Savrulan bu duman, hasta kaderin,
Büyük bir yangının söndürülmesi…
Ateşi tütünün, alevli, serin;
Kül tablasında ömrün dürülmesi…
Çılgın yüreğimin bin bir günahı,
Azaptan bir sandıkta saklanıyor…
Gönlümün bitmez tükenmez bu âhı,
Duyulmasın diye yasaklanıyor…
(9 Temmuz 2014)
Kayıt Tarihi : 6.5.2021 02:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!