Göz Suyu Aşım Şiiri - Müslüm Bayram

İlk buyruğuydu Tanrının kader defterine nakşedilen yazgısında
Kutsal bir meyveyi dalından tatmanın günahı.

Anlatır yaşamın hoşluğunda can çekişen çıplak gerçeği
Köklerinden kurumaya başlarsa acı çekermiş toprak
Kursağımda kalan kayıp alfabe...
Okuyup öğrenemediğim.

Tarifime sığdıramadığım sukutu efkar aşkların ölüm destanını yazmak
Şaire şiire durmak ermek gerekiyormuş anlatılabilmesi için
Candan da içre boşluklarına haykırmak özleminden anne diyebilmek
Kabaran iştahların coşkusuyla haykırmak!
Baba diyebilmek ah…
Yitik çocukluğun boşluğu zamana.

Geçer mevsimler yıllar acıyı bal eyler dokur nakış, nakış
Yükselir mutluluğun en uç noktasına kurulur
Onuncu basamağından kırıldığında merdivenim
İlahi bir emrin vuku buluşuydu mutlu mekâna
Bulandığında elemli özlemler.

Ulu çınarın vedası da asaletli azametli olurmuş öğrendim
Sonbaharına soyunduğunda yapraklarından hüzün
Çırılçıplak örtüsü bedene giydirilmiş biçilmiş kefen
Bulutların kazan suyu alev, alev!
Kaynatır zifiri karanlığından duman
Pusulası salasından yücelir
Tüter acım.

Şimşeklerin karanlığı bölen uykusuzluğumda
Seriye bağlamışçasına yıldırımlarını düşürdüğünde gördüm
Hedefin şaşkınlığında lahza yakamozu parladı yüzünde
İşittim La ilahe illallah… Şehadetin can havle son nefesi
Çakılmıştım mıh gibi titriyordu bedenim
Donuk bakışlarıma.... Ulu çınarın devrilişini.

Vasiyeti ağır romanmış dilsiz alfabeme
Suratıma okkalısından tokadı feleğin
Düştüğün yerden durdum fidana baba
On onluk göz suyu aşım.

Omzumda yaralı tabut... Ağırlığından piştim
Yâr ali yoldaşımdı son yolculuğa uğurlarken
Toprağından fışkıran servi boylum fidan
Oğul aşın.