Göz Güllerim Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Çocuklarına hasret zamanımızın muhacirlerine...

Göz güllerim
Göz önlerim
Bu bir aydınlık iklimi, ayrılık değil
Doğudan batıya tezgâhlanmış
İnce ince hisler ile dokunan
Boyası kıtalardan, oyası atalardan..
Geleceğe ilmek ilmek döşenen...
Bir aydınlık iklimi ayrılık değil

Güz güllerim göz önlerim
Siz müsterih olun
Ey sızlayan burnun dalan gözlerim
Geceye dönse de günüm,
Kararsa da yanım yönüm
Çıkmaza çıksa da yolum
Atlaslar dürülse de dürüm dürüm
Sanmayın sizi unuturum,
Yeter ki siz mutlu olun
Ben ağlarım sessiz sessiz
Ben ölürüm sizin için
Sizin adınıza kimsesiz
Yeter ki siz hüzünsüz olun
Yeter ki güz güllerim siz gülün

Kıramaz kırağılar hiçbir zaman
Kır çiçeklerinin bahar ümitlerini
Hazanlar eksilir, eskimez köklerde
Ve güneş görmüş tüm filizlerde
Vuslatlar, firaklar ve yelkovanlar
Şiirsel döngüleridir kır saçlı zamanın
Güz gülleri açmazdı
Korksalardı ayaz rüzgarlarından kışların
Kar tanelerinin öptüğü buğulu bakışlar
Eritmezdi buzullarını kırlarda zamanın

Göz güllerim
Yeşerme zamanı bu zaman
Savaşma zamanı vermeden eman
Uçsuz bucaksız renk tonlarında
Tuvaller çizmeli alıntı gök kuşağından
Tuvaller çizmeli ökçesine çok gürültülü şimşeklerin
Ve yanaklarına yağan amansız yıldırımların

Göz güllerim
Yaprakların bir bir savrulduğu güz rüzgarlarında
Size açmak düşmüş
Sığınırken kahveye ve griye yeşilin her tonu
Size gök kuşağına koşmak düşmüş

Göz güllerim, göz önlerim
Sizin yokluğunuzda
Yadınıza zamanı demlerim
Yudum yudum nefes nefes
Her anında siz bir kafes
Ben de bir kuş size tutsak
Sessizliğin hüznünü içiyorum satırlara şakıyarak
Sizsizliğin hüznünü içiyorum satırlarca şakıyarak