Gövdesi kesilmiş,
Kökünden canlanan bir ağaç gibiyim
Tekrar hayata meydan okurcasına
Yeşeriyor gibiyim
Ölümün eşiğinden dönmüş,
Başımı biraz kaldıracak gibiyim
Ama sanki,
Dünya da bana direniyor
Bir rüzgar esip bir dalımı kırıyor
Bir rüzgar başka bir dalımı yarıyor
Nedir üstümdeki bu ağır yük
Neden gökyüzü bana çok görülüyor
Oysa köklerimi ne umutlarla ikna etmiştim
Canlan göğe erecek başım demiştim
Ama ben canlanırsam,
Dünyanın çöl olacağını,
Hiç hesap etmemiştim
Oysa gönlüm ne umutlar büyüttü
Dışarda sevginin umudun yaşamın,
Olduğunu bana anlattıı
İçime dağlar kadar umut sığdırıp da
Bir kirbitle içimi alevlere verdi
Ey gönül !
Nedir odun misali ,
İçime umut taşıdığın
Yetmedi mi beni yaktığın?
Kayıt Tarihi : 18.7.2023 00:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kesilmiş ama zamanla kökünden canlanıp biraz büyümüş bir ağaç gördüm ağacın bir dalı kırılmış yerde , bir dalı çatlamış... o ağacı kendime çok benzetmiştim sonra bu şiiri yazdım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!