Görünen Ayrılık Mavilik İstemez

Karanlığı kırılmış bir gecenin takviminde umutlarım.
Çocuk oyunlarım suda kazılı mezarın sessizliğinde.
Elma dersem çıkar, ölüm dersem kahrolur.
Acıyı,
Göğsümün sol yanına düşürdüğüm gözyaşından öğrendim.
Acı;
Bazen denize dökülemediği için ağlayan bir nehir,
Bazen de okyanusta yolunu kaybetmiş kör balığın,
Sensizliğimi görmesiymiş görmeyen gözlerinde.
Sen yokken,
Yüreğimde izi kalmış kanın gurbeti olurdu damarlarım.
Ve hep sen yokken,
İntihar ederdi gözlerimin uçurumunda gözyaşlarım.
'Görünen ayrılık mavilik istemez' derdi, annem.
Ayrılığın lal rengi, güneşimi çalınca anladım.
Yaşayamadıklarım oldun son zamanlarda.
Dudağıma düşen firari yürek,
Düş yangınları ve bastırılmış acılarım,
Senden sonrası yanlızlığın izlerini taşır.
Hasret yüreğe düşmeye görsün,
Üstüne devriliverir gece...
Gözlerin acılar içinde uykusuz,
Yüreğin kar yangınında susuz kalır.
An olur,
Ölümü ararsın kaderin şifresinde.
Bir avuçluk yüreğin kan kusar,
Söz olur bir eşkıyanın türküsünde.
EŞKIYANIN ADI SEVGİ
BAKIŞLARINDA YAŞATIYOR MAVİYİ...