Körlerin yankılanmayan sesleri kalmıyor duvarlarda.
Hiçbir engelim yok, bir tek sen varsın uzaklarda.
Duyamasam da bu karmaşık gizemli, düzeni.
Şükrünü taşırım aldığım, alacağım tek nefesini.
Bana sadece kalmışsa miras esmer günlerden.
Soğuk buz gibi yankılanmıyor konuşmayan duvarlardan.
Ses yoksa istemesem de bari bir ışık yansısın.
Burası kokmuyor sen gibi, yalnız burnumu ısıran,
Çöl gibi dolaşıyor hayal meyal hayalin odalardan.
Bildim bana gelen geldi, koynumda bir ölüm sevgili.
Nefesiz dolaşılmıyor, can çıkara endeksli.
Hoyrat ne görmüşse görse de kör duvarlarda gizli.
Her şey ayan beyanda ben neden bu kadar kör.
Kenan Gezici 08/10/2025
Kenan Gezici
Kayıt Tarihi : 8.10.2025 10:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!