Göreyim Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

GÖREYİM
Onca gezegeni, güneşi, ayı,
Semavatı, arzı, arşı alayı,
Oksijeni, suyu, dağı, ovayı,
Yerlice yerine koyda, göreyim.

Mevla halk eyledi yoktan âdemi,
Nuh’a emir verdi yaptırdı gemi,
Aklım var diyorsun mademki he mi,
Aklını önüme yayda göreyim.

İdris'i nebiye hülle biçtirdi,
Kâinata yeşil atlas giydirdi,
İsmail’e koçu kurban indirdi,
Sende imtihana uyda göreyim.

Ebubekir, Osman, Resule hayran,
Hazreti Ali'ydi ol şahı merdan,
Melekler, yıkadı Musabı nurdan,
Buyur cesedini yuyda göreyim.

Hazreti Musa ‘ki, yardı Deniz’i,
Birden Firavunun attı benizi,
Mescidi, Aksa da Nebinin izi,
Miraç'ta gözünü ayda göreyim.

Mevla Satürn’ü, Mars'ı yarattı,
Semavat'ı yıldız ile donattı,
Düşünceye daldım, merakım arttı,
Gökteki yıldızı sayda göreyim.

İman sayesinde murada erdik,
Dört büyük mezhebi Kur’an’la bildik,
Ruhlar âleminde kati söz verdik,
Hadi bu sözünden cayda göreyim.

Bakıp durma karıncanın resmine,
Çalışma hikmeti sardı cismine,
Birçok sır gizlendi se'mi ismine,
Ayağın sesini duyda göreyim.

İsmet Murat halk olundu nutfe'den,
Hakkın ol emriyle can buldu beden,
Üzeri kaplandı zarif deri den,
Bedenden deriyi soyda göreyim.