Gören Varmı Rahatı? Şiiri - Cihat Şahin

Elli sene aradım, bulamadım o, şeyi!
Sahi fani dünyada, gören varmı rahatı?
Her tarafı taradım, şunda, bunda mı? Deyi.
Onca yılın sonunda; buldum yalnız heyhat’ı!

Dedim; “belki bulurum, dönsem birkaç köşeyi(!)
Köşe dönmek zor imiş, düş kurmaksa; çok iyi.
Binler tetkik sonunda, tespit ettim bir şeyi;
Rahat için vermemiş; Kadir Mevla, hayatı!

Kimi; “rahat eşte” der.”eşin hoşsa; hoş hayat!
Yoksa güzel bir yârin; tatsız, tuzsuz, boş hayat! ”
Ne yazık ki bu görüş; çok klasik ve bayat!
Bize bunu dayatan; “dallin” olan pis batı!

Bazıları; “rahatı, lüks içinde(!) ara” der.
“Huzur vardır orada, şayet çoksa; para”(!) der.
Bunlar cahil lafıdır, idrak ettim birader!
Cahillerin şartları; çok mantıksız ve katı!

Şu dünyada rahat yok! Vermiş hükmü son resul.
Buna rağmen gafiller; ” var”(!) sözünü der nasıl?
Huzur varda, rahat yok! Fani handa velhasıl!
Vaat ediyor mümine; tam rahatı bak ati!

Dünya; daru-l hizmettir, ücret yeri olamaz!
Sonsuz olan emeller, burda yerin bulamaz!
Kabir onu beklerken; mutlulukla dolamaz!
Eder rahat cennette, hak etmişse vaat’i.

Cihat ŞAHİN
21.06.2010-İZMİR