Gönül yorgun düştü;
Zincire vurulan yürek dilsiz.
Kaybettim yolunu, izini;
Savrulurum yelkensiz, dümensiz.
Ayağımda pranga,
Yüreğimde zincir.
Yokluğun kıymık misali batar;
Bin parçaya böldü beni bu şehir.
Yaş gibi oturdun şurama,
Vurur da vurur yar yarası durmaksızın.
Nefessiz kaldım sessiz çığlıklarda;
Ansızın baharda gelen kışsın.
Reçeteme yol yazılmış,
Bir de iki metre mezar.
Canımı yakar içimde tuttuklarım;
Dudaklarım söyleyemez, kanar da kanar.
5 Haziran 2021 / Cumartesi / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 19.2.2025 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Bir ses bir söz düştü gönlüme, şimdi içten içe yanar saman misali.” "Gönül, zincirlerle bağlı yüreklerin sessiz çığlıklarında yankılanır; şehirler, kaybolan yolların ve unutulmuş izlerin sığındığı yerlerdir."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!