Gönül Yorgun Şiiri - Mehmet Çiftlikli

Bende bu sevdanın elinden şaştım El yorgun ayak yorgun ben yorgun Hal’den anlamayanın eline düştüm Göz yorgun gönül yorgun ben yorgun Akları çoğalttın bu siyah saçlarda Aşkın ateşini söndürdün avuçlarda Şahit olarak gösterdiğin ağaçlarda Dal yorgun yaprak yorgun ben yorgun Hani unutmayacaktın bu nemli gözü Birleştirecektik gece ile gündüzü Sevdamıza tanıklık edecekti gökyüzü Güneş yorgun bulut yorgun ben yorgun Gülüm bende artık düşünce halsiz Mehmet im yaşarım artık hayalsiz Bahçemdeki menekşeler dahi mecalsiz Gül yorgun leylak yorgun ben yorgun Mehmet çiftlikli