Gönül Yakdı Çerâg-i ‘Aşkı Şem’-i Rûy-i A ...

I
Gönül yakdı çerâg-i ‘aşkı şem’-i rûy-i alundan
Dil-i şeydâ tutuşdı pençe-i mihr-i cemâlünden
N'ola bir âh ile tâk-i sipihri eylesem sûzân
Terahhum itmedün gitdükçe dûr oldum visâlünden
II
‘Aceb mi rûz ü şeb eflâke irse âh ü efgânum
Tahammül itmez oldı intizâra bu dil ü cânum
Hırâmân ol temâşâgâha çık bir kerre sultânum
Kıyâmetler kopar gel kâmet-i serv-i’tidâlünden
III
Nedür ol zülf-i ‘anber-bâr ile ol gerden-i kâfûr
Görilmiş mi o sîmîn sâk ile ol sâ’id-i billûr
Süzilmiş mest-i şekker-hâb-i nâz ol dîde-i mahmûr
Hele mir’âte bak hüsnün çıkar mı gör hayâlünden
IV
Dirîgâ olmadı bir kez müsâ’id tâli’-i vârûn
Umar düşdükçe çeşm-i iltifâtun bu dil-i meftûn
Uyup agyâra itme Sâmî-i hasret-keşi mahzûn
Basup ey şeh-süvârum geçme lutf it pây-mâlünden