Gönül Vurgun Yemiş İlk Geceden

Gönül yürekten yaralanmış, gönül üşümüş ilk geceden
Bin ah çeken bin of eden nazlı yarin bağrından
Kan ab-ı revan olmuş
Gönül
Feryat, figan ediyor
Yar efkârlı
Yarin yüzü gülmüyor
İçine ipe-sapa gelmez dert sinmiş
Yarin göz kapakları ağırlaşmış, tüm kirpikleri yaş içinde

Ne sebepse nazlı yârin umudu vurgun yemiş ilk geceden
Gönül fazlasıyla feleğin sillesini yemiş
Yar hiç gülmemiş
Yar gün görmemiş
Dert
Her yanını sarmış
Her yer zemheri
Her yer kara kış
Ölüm dolaşıyor
Karanlık çoğaldıkça
Yoğunlaşan zifiri gece çekilmiyor gayri
Felekten sile yemiş yarin bağrına saplanan kör bir bıçak gibi

Nedense yarin ruhu çok daralmış, içi harlanmış ilk geceden
Ne çare
Kaygılar büyük
Ne çare
Ateş soğumuyor
Öyle kolay değil
Bahar üşümüş
Yaz üşümüş
Dert büyümüş
Acı baş kaldırmış gitmek bilmiyor
Her çiçekten bir hasar
Her vahadan bir çöl
Her yürekten bir yıkım
Koca bir esaret kalmış
Ezgilere acı, yüreklere dert, dünyaya telaş düşmüş
Yarin etrafını toz, duman sarmış oy mavilik çoktan yok olmuş

26.08.2016
İstanbul