Gönül Oldu küşad Şiiri - Gürbüz Papağan

Erdik bahara yine gül şad, bülbül şad,
Kuruldu şehrayin gönül yar ile oldu şad,
Bin türlü derun-i saz yarin bezm-inde,
Neşve-i meyden içip oldum ber-murad,

Açan lale, gül, esen rüzgara kadar,
Daldaki ayva, nar, kızıl elmaya kadar,
Can buldu arzular ki semaya kadar,
Erbab-ı temaşa dem be-dem oldu abad,

Aksetti arz-a mest-i huzur,ihtişam,
Hercai çiçekler oldu bin pişman,
Şayeste gördü felekeler durdu kıyam,
Bir nev-bahar ki hazana oldu miyad,