Yalnızlık ne kadar derin hicrandır
Ruhun sessizliğinden nükseden ümit şevk-i hülyadır
Rüya, bilinçaltından akseden nidadır, düşünmek ve hüküm vermek manidardır
Umut, bilmeden şahit olmadan, tanımadan, tasavvurda yaşatmadan meyanına yabancıdır, susuz ve solgun bir sancıdır
Sevdası umut olmayan kalp nasıl vicdandır
Rahmetin edasında dinmeyen bir vakit, sabr-ı suphandır
Hakka kanaat teslimiyetteki ardır, azmetmek bereketini vekısmetini artırır
Maruf üzere bulunmak asıldır, münker her vakit ruhu ve kalbiyıpratan azab-ı bühtandır
Varlık aşk-ı sevda adına ardır, sukut nardır
Hassasiyet için adap ve muaşereti, hissiyata tesir ve nedenimakamdır
Kişi sadece yaşayan değil, her şart ve sosyal yapıdainsan ve kul olma konusunda icbardır
Yoksa gönül fermana muhalif topraktır, ayrık otlarına terkedilmiş kuraktır, murat sevdasından uzaktır
İnsan nereye gider, yol nerede biter
Akıl ve izan bilgiyle düşünmeye ve muhakeme etmeye iltifateder
Vicdan bahşedilmiş en müthiş değer, aktif halde sürurlaicabet eder, pasif edilmek aline keder
Aşk, ilmin ve halin basirete ducar olan hazzından yol alır,nefs ve cehlin hevesinden derd-e kalır, aklı ve azmi karartır
Kayıt Tarihi : 12.5.2013 15:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!