Gönül Köse Şiirleri - Şair Gönül Köse

Güneş bile soğuk sen gidince
Yağmur yağmur üşümüş ben
Bir kumru konar pencereme
Onunda eşi yok üşümüş belli
Alıp sevesim sarılasım var ama
Ürker kacar şimdi ...

Dile kolay çeyrek asır bir ömür
Elli koca yıl azizim dersen
Bu hayattan ne öğrendim
Derim doğrular yanlış imiş

Kızdıkça hayata olmuş bana sınav

Tüm volkanlar içimde patlıyor sanki
Tuttuğum gözyaşlarımında sel olası var
Bir haykırsam rahatlar mıyım bilmiyorum
Ama sustum avazım çıktığı kadar...
Hesabım kendime kızgınlığım kendime
En azından özeleştiri yapışıma sarılmışım

Çarkı dònmüş ters olanın
İşi terse düser mi düşer
Dünya malına tapmış olanın
Nevri deryası döner mi döner

Ey Hak demeyen bilmeyenin

Hani diyorum umudum olsan
Gittigin günkü gibi
Ansızın geliversen şasırsam
Anlam veremedim gidisine
Ama affetmedimde seni
Cok sevdim cok sevildim ama

Dilim doğru der kalbim doğru
Vardır Yaradanın benden haberi
Madem ola evren sınav yeridir
Ya Ali Ya Ali

Gıybet ederler canım yakarlar

Bir deli rüzgar türkü söylüyor
Bir tulum karışmışken sesime
Çarparken dev dalgalar yüreğime
Yıkılmıyorum
Martı bağırıyor sesi kulaklarımda
Kanatları ıslık sesi gibi

Bir yudum çay misali
Keyif almak jayattan
Ya da kirk yıllık kahve
Misali hatırnaz olmak
Ne mümkün ...Kara kış sonu
İlk günéşle toprağa umut

Kanat ne varsa bendeki
Sene dair....
Kır dök yık devir
Duvarlarımı...
Bak doğusum küllerimden
Peevaneyim...

Bir avuç yürekle düşmek yollara
Cesaretim yok kaybettiğim güvensizliğim
Koyun koyunayız adeta kızgınım..
Onsuz geçen günlere mi yanayım
Boşyere canım dediklerime mi?
Kor olmuş bedenim okyanusa sevdalanmış meğer