Yanmakta vardı kaderde yakmakta
Yakmamak için arsızı kor eyledim canımı
Bir karış aklıyla gıybete karışır
Kendi Canıyla benle yarışır
Hamdım pişmişim bilmezsin
Of diyeceğim nerdeyse az kaldı
Sanki bir uçurumun kenarında
Öyle sertki rüzgar ucacağim
Bin parcaya bölünürüm düsersem..
Yüzümde kirpigime takılan
Yaslarım ucuşuyor çarpıyor
Emek bilmeyenden ne beklenir
Kendine saygı duymayan
Sana saygı duyar mı...
Mahallesini sevmeyen
Ülkesini sever mi
Kızsam.ne fayda
İ stemediğim kadar huysuzum
S armaşık misali düşmüş
Y an kaçışım insanlardan nedir
A rtık soğudum herseyden herkesten
N azı bile unuttum nasıldı
I lımlı değol hırçın kadınım bu aralar
Bıraktım sevdaya dair ne varsa
Tozlu raflarda tükettigim ömrüm
Ne kadarda katısın diyorum
Sonrada haklısın ...
Gözlerimden düseli cok oldu
Yüreğimdende biliyorsun
Bir sigara dumanı gibiyim önce tatlı
Sonra kötü bir tad..
Kirpiklerim ağirlaşmış etraf toz duman
Bir duble rakı önümde
Yudumluyorum peşisıra su
Ne anlıyorlar şu meretten..
Cok üşüyorum sanki kanım donmuş
Nefesim kesik kesik ...
Kücük soba bile çözemedi buzlarımı
Ben yaşıyor muyum ki
Sadece nefes alıyorum kanımca
Hayat gelip gecici heves mi acaba
Düşün iliklerine kadar özlem sarmış
Hissettiğinde burnunun direği sızlamış
Yarın başındasın yüzüne vuran rüzgar
Yüzümü kucaklayan o el yok
Sarılıp sarmalayan ben varım diyen
İçtiğim kahve kadar huzurlusuda yok
Öyle çabuk gittinki üzülemedim
Ağladım haykırdım belki
Ama yüreğim hic kabul etmediki
Beyazlar içinde evden çıkışımda
O son sözün içimi yakan
Seninde güzün gülmedi benim gibi....
Mademki gideceksin benden yüreğim
Gittiğin diyara benden selam söyle
Gözümden akan yaş yıkasın yolunu
Yarime benden selam söyle...
Dünyaya bil ki boş gelmedim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!