Gönül Kocamaz Şiiri - Cahit Konut

İnsan kocar, gönül kocamaz derler,
Şu bendeki gönül kocamış artık.
Herkes kaderinden kaçamaz derler,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

Yorgun dizim, yokuşları çıkmıyor,
Kalbimin ateşi yürek yakmıyor.
Bu gözlerim güzellere bakmıyor,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

Kem sözleri kulaklarım duymamış,
Solmuş yapraklarım, mihrican* çalmış.
Görmez misin, başlarıma kar yağmış,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

Örselenmiş aklım, göynümüş özüm,
Çocuklara bile geçmiyor sözüm.
Yakını, uzağı görmüyor gözüm,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

Unutmazdım hiçbir şeyin adını,
Unutmuşum gönlümdeki kadını.
Alamıyom nimetlerin tadını,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

KARAC’OZAN; bir yel olup esemez,
Kırılsa da kimselere küsemez.
Dişlerimiz bir ekmeği kesemez,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

18 Aralık 2016 GÖLBAŞI

*mihrican: Bitkileri öldüren nemli ve soğuk hava.