Gönül Erine Şiiri - Serap Demirtürk

Buyur ya can!
Sen ki
Canda cansın.
Sen ki tende tensin,
Buyur
Gel gönül hanemde demlen.
Sende eridim, sen oldum ey can
Beni bende arama.
Varlığıma kattın özünü ey yaren...
Damarlarında gezinen ben,
Damarlarımda gezinen sen,
Yekvücut olan biz.
Vücut ne ki ey can,
Ruh ötesinde varız biz.
Ten kayboldu cana can olduk...
Asırlar öncesinden geldi sevdamız,
Yüzyıllar sonrasına iz olacak izimiz.
Gönüllere nefestir gönül nağmelerimiz,
Gerçek sevdayı bilmeyenlerce anlaşılmayacak gizimiz.
Gönül ehli olan
Erer sırrımıza.
Hisseder gözyaşımızın
Elmas değerindeki ışıltısını,
Her damlada bin sızı olduğunu...
Aşkı bilen bilir,
Bilen bilir ey yaren.
Ah yar
Rabbe boyun eğen, yanar bize biz gibi.
Ve bil
Bil ki yar
Vuslatımız, Rabbin katındadır.
Rabbime bin şükür ki senli umudu yaşatır bana...
O gün
Şavkı başka olacak güneşin.
O gece
Ay ağlayacak bulutlarla.
Ve biz
Harman olacağız rüzgarıyla ruhlarımızın...
Bu titremede aslolanı hisset
Ve her titreyişte
Daha bir ben ol ey yaren...
Bil ki
Yaradanımın güzelliğini hissetmektesin.
Dünya sözü tende kalır
Gönül gözün açık ola
Ve
Ey sevilen
Kapat gözlerini ve hisset...
Hisset rüzgarda,
Hisset güneşin sıcağında,
Kokunu çekmekteyim iliklerime
Hisset duyduğun duada...
Hisset...
Sevdamızı sar sarmala,
Bohça eyle...
Koy kıl heybene
Sarıl 'asana'
Ve ey yaren
Çök
Duandayım...bil.
Duamdasın, hisset.
İşin rast gide.

5.12.2007
SERAP HOCA