Gönül Bağları Şiiri - Kasım Kobakçı

Abartıyla anlatırken, gönül bağlarını,
Derin sızılarda, yaktın insanları,
Pel özel diyerek, övünürken aşkım,
Sahte terimlerle, ikna ettin kalpleri.
*
Zamandan arınmış, hislerin,
Ne kadar da, ayrıymışsın sen,
Coşkuyla anlatırken,
Sevda kokan düşlerini.
*
Abartıyla anlatır, kimisi kendini,
Çıkarı olan, göğsünü gere gere açıklar seni.
Herkes aynı, bu dünyadan başka diyar yok ki,
Ne sen ondan yüce, ne o senden yüce.
*
Kimse sıkılmaz, benzer boş laflardan,
Ne gösteriler oynanır, gece gündüz,
Kimisi yürür aydınlığa, uzak yollardan,
Kimisinin aydınlatır yollarını, parlak lambalar.
*
Herkes inler, feryadında bir dertlinin,
Olmasın der bu bana, rahatlar sonra,
Yeni günde çıkar ortaya, eskisinden de şen,
Üç gün yeter ona, bu huzur.
*
Gurur duyar kimisi, bitirdiği okullardan,
Gurur duyar kimisi, sahip olduğu paradan,
Herkesle yarışır kimisi, ayrıcalıklı sanıp kendini,
İnsanlara tanıt derler kendini,
Başlar açıklamaya.
*
Hiç kimse anlatmaz duygularını,
Herkes açıklar, hayat mücadelesinde giydiği elbiseleri,
Herkes başarısını getirir dile,
Kişiliklerinde gizleyerek, memnun olmadığı şeyleri.
*
Büyük büyük tüttürür tütünleri,
Dost seçerler, vasıflarından kendilerine.