Gönül Şiiri - Halil Kumcu

Lafın kalbime kazındı,
Sevda denizinde yandı.
Sığmadım hayale gönül,
Bir çift yeşil göze kandı.

Teni kurşunla delenler,
Yanan ateşe gömdüler.
Ben onu çok sevdim gönül,
Müebbet bir azap bekler.

Geceler boyu çektiğim,
Yaşla sönmeyen alevim,
Resminde yazılı gönül,
Sazın teline hapsettim.

Hasretin manası aşktır,
Varmak istediğim aşktır.
Âşıklar ölmez ki gönül,
Bu başımda dönen aşktır.

Garip kaldım ben acınla,
Bütün dertlerim aşk ola.
Seni çok sevdim, çok gönül,
Yalan değil, sevdim aşkla.

Öyle ki korla tutuştu,
Çiçeklerimi kuruttu.
Anlat bana, anlat gönül,
Dilim aciz kaldı, sustu.

Bunca dert kahır gönlümde,
Geçiyor ömrüm peşinde.
Çok ahlar çektirdin gönül,
Takatim kalmadı, bil de.

Dünya neyimize gönül,
Ahir zaman artık gönül.
İçimdeki yanardağlar,
Sönmüyor, sönmüyor gönül.