Gönlüm Solgun Şiiri - Cahit Karaç

Gönlüm Solgun

Bu ne sevda,
Bu ne aşkmış,
Kalbim üşüyor.
Canım yanıyor.
Anne...

Bir dilbere,
Gönül verdim.
Dünya onsuz,
Yaşanmıyor.
Anne..

Bu dünyanın,
Ne ahı biter, ne vahı,
Dolu gelen boş gider,
Boş gelen dolu.
Anne..

Yoksa; insanın kalbinde,
Sevda, aşk, gönül.
Bin tane dilber olsa;
Hiç biri vermez gönül.
Anne...

Kalbim vurgun yedi,
Ruhum solgun.
Bu aşkta umut yok.
Gönlüm solgun.
Anne..

Ben bu sevdaya,
Bu aşka ağlamadım.
Kaderim böyleymiş,
Kötü kaderi silemedim.
Ben ona ağladım,
Anne...

08.11.2017
Cahit KARAÇ