Gölgelerden İbaret Şiiri - Baran Güçlü 2

Kan akardı gölgelerden
Güneş söndüğünde soğurdu cesetler
Düşüyordum yavaş yavaş
Bir tek o vardı tuttu ellerimden
Bana kızana kızıyor
Benimle ağlıyordu
Düşmanım varmış meğer
O biliyordu
Meçhul bir mahluktu
Gölgeden ibaret
Kestirme yolları
Saklı mezarları
Binbir yolu gösteriyordu
Dallar sarkıyordu canıma
Hepsini kesiyordu
Meçhul bir mahluktu
Gölgeden ibaret
Elleri dar ağacı
Teli olmayan sınırlar çizdi bana
Yasakladı beni
Enimi boyumu ölçtü
Kurtlarla aynı masadaydık
Zehirler düştü dillerden
Zamanı gelmişti
Madalyonlar ters döndü
Düşmanım varmış meğer
Meçhul bir mahluktu
Yılanlar yumurtluyordu
Sözü özü aynı olanlar
Yalan dolan içinde boğuluyordu
Cesedimi tepeye kurdular
Bataklık sinekleri
Cesedimi tırmaladılar
Kurtulamadım
Hepsi mahluktu
Gölgelerden ibaret
İnsanlar işte
Hep birbirlerini kandırıyorlar