Gölgeler Şiiri - Halenur Kor

Yamaçlardan aşağı süzülen gölgeler,
Tarar güneşin sarı saçlarını, altın tozlarını eler.
Gölgeler, vefâlı dostlar,
Bırakmaz beni, ya önümde, ya arkamda gezer.
Bazı uzadıkça uzar,
Görür dev aynasında kendini.
Ya da utanır, büzülür köşeye,
Saklanır küçücük,
Söyleyemez derdini...
Gölgeler,
Serin, kuytu,
Uzanırsın kucağına,
Ya bir ağacın altı, ya bir salıncak,
Gözlerinde uyku...
Gölgeler,
Şefkâtli ana, hüzünlü yâr,
Bilinmez ki ne sırları var?