Gölgeler Şiiri - Feridun Eren

GÖLGELER

Ey dikenli çiçeklere meyleden
Bilmez misin kanar ruhum
Ağlar saçlarım beyaz
Ve buralarda goncalar açmaz
O inci mercanlarını saçmaz

Lakin acıtmaz zannımca
O raks eden gölgeleri
Titreyerek son ışıklarını
Salıverirler kara gamsız gecelere

Bu son dersin
Bitmeyen mahkûm ve mahzun
Sancılarıma mı?
Demlenmiş feryatların son sesleriyle
Kanat çırpan hülyalarıma mı?

Gülmeyi unutan simam
Bir kulak çınlanmasına yetim
Kilitli dudaklar ardında
Çırpınan meramlar gibiyim şimdi

Kim sormuş
Kime sormuş beni
Belki kim yâd ellerde yâd etmiş
Buruk, unutulmuş bir mezar taşı seksizliğindeyim
O güneşin saklandığı gibi saklanırım

Kimseler görmesin beni
Duymasın
Hislerden seslerden uzak olmuş
Bir yudum su
Bir tutam ışık gibiyim

Yalnızlığı en derinlere gömen
Sonbahardan ne beklenir ki
Kahverengi dallarımla
Son nefesteki
Ağaçlarımı al
Göm beni