Gölgede Büyüyen Ses Şiiri - Sinan Bayram

Herkesin yüreği bir yuva değildir,
Bazı kapılar rüzgârda çarpar durur.
Bir çocuk gelir, dünya ister, sıcak ister—
Kimi avuçlar ise soğuğa alışmıştır,
Dokunuşu unutur.

Bir gül filizlenir her doğan nefeste,
Ama herkesin toprağı gülü tutmaz.
Kimi toprak çatlar, susar,
Kimi taş olur;
Kök tutmak ister çocuk,
Fakat yer bulmaz.

Bir söz yeter bazen, bir susuş yeter,
Herkesin dili sevdaya dönmez.
Bazı yollar çıkmazlarla örülüdür;
Çocuk yürümek ister,
Yolsa gölgelidir, dönmez.

Kimileri gökyüzü taşır gözlerinde,
Kimileri kendi gölgesinde kaybolur.
Herkes çocuk büyütecek kadar geniş değildir;
Kimi kalp dar gelir, kimi hayat dolu doludur.

Ve bazen en büyük iyilik,
Bir hayatın sorumluluğuna
Hazır olmadığını bilmektir…
Çünkü her çocuk,
Dünyaya gelişini hak eden
Parlak bir gelecektir.

Sinan Bayram