Gölgede Açan Işık Şiiri - Seyrani Göl

Gözlerimi araladım sabaha,
Tenimde günün ilk titreyişi…
Işık, bir sır gibi dolaştı
yorgun bedenimin kıyılarında.
Zaman; ince, saydam bir ırmak,
sessizce süzüldü içimden.

Kaçtım gölgeye
Bir düşün serinliğine,
Bir kelimenin unuttuğu sevince,
Bir hatıranın uysal sığınağına...

Her sıcak, yakmayı öğretir derler,
ama her gölge
bir yarayı usulca sarar.

Yaz, içimde koşan bir çocuktu yine:
Düştü, ağladı,
ama her defasında
gökyüzüne bakarak güldü.

Rüzgâr getirdi sesini bir akşam,
deniz kabardı gözlerimde.
Tuz, dudaklarımda kaldı;
bakışınsa bir çakıl taşı gibi
kalbime battı
küçük ama unutulmaz.

Yaza başımı eğdim bugün,
hem veda hem minnetle.
Bir buseydi geçip gitti,
ama izi kaldı derinlerde.
Her hatırladığımda,
tutuşur içimde
sözsüz bir sevdalı ışık.
S.GÖL