On iki yıl olmuş
insanlarımız öleli.
Ateş düştüğü yeri yakmıyor her zaman.
Otobüsteydim o gün.
Alanya'ya gidiyordum.
Yolculuk boyu radyo anonsları dinledik,
yardım çağrıları, battaniye, jeneratör...
Savaş gibiydi.
İki saatlik yol, yirmi saat gibiydi.
Bir tanıdığın öldü mü depremde, diyorlar.
Evet diyorum,
onbinlerce...
17/08/2011
10:30
Kayıt Tarihi : 10.10.2013 09:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!