GÖKYÜZÜ ŞİİRLERİ

bir çift kumru gördüm semada kanatlanan imrendim her kanat çırpışlarında hey gökyüzü bak mutluluktan bulutların üzerindeyim diye haykırıyordular kanatlarıyla onlarda düşünme hissi yok belki ama biz insanlardan daha çok anlama hissetme duygular varmış bunu anlatırlar her kanat çırpışında dal kırıklarıyla! kurdukları yuvalarda neden iki kumru huzurluca koyun koyuna yatar hiç düşündünüzmü onlar bizim asırlardır bulamadığımız mutluluğu kısacık hayatlarına sığdırmışlar bizse çocukluktan itibaren nerde görsek taşlarız mermi atarız kafes yapar tuzak kurarız aramızdakı fark şu biz bencil insanlarız mutlu olanı çekemeyiz onlar ise tam tersi mutluluğa kanat çırparlar...onların hikayeleri bitmez mutludur bizse tam kumru olma yolunda ilerlerken saçma sapan kavgalar çıkarıp her birbirimizi engelleriz...kumru olmak istemek suçmu..
..

Yine hüzün var gökyüzünde..Gece soğuk donduruyor adeta..ve hiçbir şey görünmüyor o sonsuz karanlıkta...Uzaktan bir ışık parıldıyor aniden...O an vazgeçiyor gökyüzü ağlamaktan...Isınıyorum iliklerime kadar..ve görüyorum herşeyi tüm çıplaklığıyla..SEN..evet sen..Bana yeniden yaşama umudu veren..Yüreğime sevmeyi öğreten...Bırakma sakın ellerimi..Çünkü vazgeçersen..durur yüreğim...sonsuza dek kapatrm gözlerimi...Nasıl söylerim o zaman seni ne çk sevdiğimi...?
..

oysa usulca yağıyordu yağmur
güneş tenha bir ırmağa girer gibi
gökyüzü bizi seyreden kuşları korkutur
gökyüzü gülleri öpüyor gibi

bulutlar, paramparça, ıssız bahtiyarlar
uzansam kopacak o incecik kolları
..

Okuyup anlayana tefekkürdür biline;
Şu dağlar ve gökyüzü bir kitaptır bilene.
..

Gün olmuş, açmışım yanlızlığımı yangınlar ülkesi gözlerinde. Seni almışım yüreğime dünyanın en kuytu köşesinde, en mahşeri yerinde, canıma can katmışım, en amansız anımda, seni koynumda saklamışım, yıldız uçmuş dallarımdan, gülü mızrap yapmışım, umudu kalkan...Darmadağan olmuş hayatım, ben sana koşmuşum ölümler ortasında, özlemişim ölümüne, medet bekler olmuşum durgun sulardan, yüreğimin duldasına gizlemişim firar ettiğin sevdanı, titremişim üstüne kapamışım gözlerimi, düşüm olmuşsun, açmışım gözlerimi, kavgam olmuşsun ve doruklardayken yanlızlığım, elimi uzattığımda tutunacak dalım olmuştun...ooofff sonra koptu fırtınaların en amansızı, en amansız yerinde açmışsın en onmaz yaraları...yetmemiş nefesin dorukların havasına, sönmüş gözlerindeki ışık, kaybolmuş hançer yalımı bakışın,,,mümkün olsaydı eğer anlatabilseydim kendime sensizliği, yokluğun kanamazdı...gökyüzü maviliğinde gelinciklerin üstüne, sökerdim seni yüreğimden, ne çareki yer yerinden oynasa ne mümkün seni söküp atmak yüreğimden...ne mümkün seni unutmak...aynı kan, aynı gen ne mümkün unutmak seni Hasan Ayaz ne mümkün...
..

Vahşi ve erkek bir aslan gibi kükrüyordu gökyüzü o gece

Ravelin bolerosu gibi tekrarlanan bir ritimle geçiyordu saatler

papatya falına bakılmış, seviyor seçeneği işaretlenmişti bütün sınav formlarına

Televizyonda tutkunu olduğun dizi ve başrolde sana hiç rast gelmeyen optimum sevgili formatındaki erkek oyuncusu
..

Ve bir çocuk kalbi atıyorsa dünyada
Gökyüzü hâlâ mavidir...
..

Her şey düz bir çizgi halindeyken
Kuşlar uçtuğunu hissetmez
Yağmur yağdığını bilmez
İnekler samanı tatmazken
Büyükler büyüğü bir el ortalığı dağıttı
Gökle yeri birbirinden ayırdı
Her şey düz bir çizgi halindeyken
..

Geceye "Bismillâh" diyen gökyüzü, şarkısını söyleyen rüzgâr.
Bilhassa dikkatimi celbetti, hep benim payıma mı hüzün var.
..

Ey nefsim
parlak bir gökyüzü, kısa vâdeli gökkuşakları ve yıldızların elle tutulacak kadar yakın olması sevindirmesin seni. Ölüm öcesi iyiliğine benzer bu durum; depreme hazırlıklı ol...
..

Gökyüzü her yerde mavi
ama herkes bakmıyor senin gibi...
..

Gözlerin diyorum zeytin karasıydı ama
işte gökyüzü gibi bakardın..
..

Benim gönlüm gökyüzü olsa ne fayda
Sen uçmayı bilmedikten sonra…
..

Uzaktı umut, uzaktaydın sen, uzaktı mâvi gökyüzü.
Yağmur kıyamadı, indi gökten, öptü elimi yüzümü.
..

Yaşayan ölüler şehri gibiydi hayat. Yeşili görmeden akşamı eden milyonlarca insan arasında yeşil renkli bir yaprak olmak güvercinin pençelerine muhtaç bırakıyor düşleri. Maviyi görmeden yatağına giren milyonlarca insan arasında gökyüzü olmak, karanlığında yıldızları besleyip insanları göremeyen dolunay olmaya devşiriyor kendini.

Hangi sabaha uyandığını bilmeden akıp gidiyor kimliklerimiz en çokta yollara dökülen bariyerler uyanık tutuyor uçurum gidişlerimizi. İnsan olmak, şehir kalabalığından uyanıp ben olmaktı. Başaracağız...
..

İçinden bir sızı doğmaya görsün,
Gökyüzü evhâm dolar, çöker üstüne...
..

Hissettiğin yerde sen varsan, hissedilen her ne ise senin için var.
Yüreğinle hissedersen eğer, yüzün olur gökyüzü göğsünde.
..

gözüm sende gökyüzü
toprak çekse de bir ayağımı
..

Saat üçe beş var,bir ben bir hayalin birde gece bekçisi ayakta.Herkes çoktan uyumuş,sokaklar bomboş,kapkaranlık gökyüzü sanki kaderimin aynası,ne bir yıldız var nede ay geceye güneş olacak,sokak lambaları bile küsmüş bana.Karanlık sanki simsiyah bir okyanus kapatsam gözlerimi bir an çekip boğacak.Saat üçe beş var,birazdan sabah olacak,sen sırlı camlarda kendini bulacaksın bense şişe diplerinde kendimi arayacağım...
..

Ruhumu saran bir kurt bana haykırıyordu karanlığın içinde yalnızlık bekliyordu birşeyler söylüyordu anlamaya çalıştım kulak verdim derinden sabah oldu diyordu gecelerin öyküsü dilindeki şarkımı yağan yağmurmu yoksa gökyüzü isyandamı ayrılık bitmeyecek bilirim geri gelmez kaf dağına sürgüne yolladım ben aşkımı
..