Gökyüzü ile dertleştim Şiiri - Serpil Koçar

Bu gece gökyüzüyle dertleştim uzun uzun
Yıldızlara anlattım yüreğimdeki acıları
Ay'ı ise şahit tuttum canımı yakanlara
Gözümden usulca süzülen yaşları kendim sildim
Gerçek sevgi var mı ? Diye sorguladım kendimce
Hep mi sahteydi ? Seni seviyorum diyip de çekip gidenler
Birden gök gürledi sanki cevap vermek istercesine
Tekrar sordum ruhum ruhum neden bu kadar acıyor?
Gökyüzü ağlamaya başladı benimle beraber
Ben bağıra bağıra ağlamak istiyordum
Gökyüzü şimşekleriyle benim yerime bağırdı sanki
Yağan yağmur yüreğimi yıkıyordu adeta
Geçmişin izlerini yok etmek istercesine yağıyordu
Ne tuhaf değil mi ? Kimse seni anlamıyor
Hatta anlıyor gibi yapıp oysaki sesini bile duymuyorlar
Rabbim ise her daim benimle bizimle çok şükür
Gökyüzü ise karşılık verdi yüreğimdeki acılara
Ben anlattım o dinledi ben ağladım Gökyüzü ağladı
Boğazımda düğümlenen kelimeler döküldüler birer birer
Elbet geçecek bu acılar,yüreğimin yangınları
Nasıl geçtiğini benden başka kimse bilmeyecek
Bir Gökyüzü birde göz yaşlarıyla yazdığım şiirlerimde
kalacak sitemli haykırışlarım ve yüreğimin yangınları..