ben hep seni sevdim Perihan...sokağınızdan bu sebeple yaz kış geldim geçtim. saçlarını gece sandım, beni kendime döndüren. gözlerini cennet.
peşin sıra gelecektim, gittiğin her yere, ilk tanış olduğumuz gün yeminler etmiş, bebenin memeye yapışması gibi yapışmıştım sevdana saçlarından. ama sen Kurt'ların Mehmet'i seçtin. Oysa ben vardım ne kadar farketmesen de o sokağın başında. Her okul çıkışında kırtasiyenin köşesinden seni izleyip sokağınıza kadar takip eden, ben vardım.
hanidir geçmez oldum sa sokağınızdan bu sana sevdamın yara almasından değil, yenilgiyi kabullendiğimden Perihan.
Zindanlarda çürümüş
Elleri çatlak güneş çeken
Nem’ken tarlalara sürülmüş
Bir köle sanki yüreğim
Efendisine geliyor.
Hiçbir zaman azat etme beni ne olur!
Hani bir kent çöker,
Kederini bir çay bardağının
Dibinde karıştırıp karıştırıp durursun
Ve sigaranın dumanıyla
Savurursun ya geceye,
İşte öyle savur sendeki beni...
yine gel, yine tut ellerimden, kimse yok senin kadar sevgili, şefkatli...insan 40 a merdiven dayasa da, dünya başka ana başkaymış, geç anladım. okşasan saçlarımı, "oğlum" desen. hatalarımı bulsan düzeltsen. sen den öğrensen öyle gidersem eksik yanlarımı. oluk oluk ağlasam dizlerinde, hıçkırsam bir tek sen duysan.parıl parıl ışısa saçlarının bir tutam akı, gecenin kör karanlığında, gözlerimi alsa, sana doğru yürüsem, menzilimde bir tek sen olsan...oğlumun ne denli bana benzediğini eşime anlatsan. yaramazlıklarımı sıralasan. Bartu acıktığını söylese, sen hemen kalkıp bir çorba yapsan, kovboy elbiseleri diksen iki arada bir derede. koklasam öpsem ellerini, kapılarda vedalaşsak. kısacık boyunla erişmeye çalışsan atkımdan tutup eysen beni. kulağıma üzme gelinimi desen, "of" desem "puf" desem "tamaaam anne" deyip gitsem, kucağımda yavrum. pencereden el sallasan, dualarla ALLAH'ın BİR'liğine emanet etsen bizi içinden. olmaz mıydı, çok mu şey istemişim acep. kimse yok mu yani şimdi bu dediklerimi her gece neredeyse yaşayan. Çok mu fazla istemişim ki olmamış. anlamadım ki... ne aklımla ne kendim yetemedim bu çaresizliğe... okkalı bir küfür edesim gelmiyor mu sandın içimden. ama kalsın... senin içimde sadece içimde kaldığın gibi çaresizce kalsın anasını satayım... birçok şeyin kaldığı gibi.
Penceremi açıp bakmıyorum
Ankara olmadığını anlamayayım diye.
Boş yatağın senin tarafına yatmıyorum.
Yere düşen tel tokanı kaldırmadım,
Uzun aynanın önünden.
İşte şu benim,
Hani şu en sonda duran.
Çok basitim. Küçük...Küçücük...
Başlangıçtan hemen önce,
Kalemucundan ben düşerim,
Dokunsan yeterim
Bir vapur geçse içimden
Diyorum...
Yok yok, bir transatlantik anca;
Böler ikiye bedenimi, düşüncelerimi.
İstanbul boğazı gibi yarılsam,
beni bana sorma, git!
anlatamam kendimi sana.
içimdeki uçurum öyle yarık öyle derin...
beni bana sorma, git!
herkesler oturmuş, gönlün eğleyip,
Çocuklar...
Çocuklar küçük,
Çocuklar aç, yorgun,
Hevesleri yetmez karın tokluğuna.
Kimseler sormaz,
Nedirler, ne 'değil'?
Afganistan'da bir çocuk.
Eli ayağı çamur.
Sıcaktan dudakları çatlar,
Minik elleri kavrulur.
Oyunlar oynuyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!