Gökhan Pekşen Şiirleri - Şair Gökhan Pekşen

Bu kez son olmalıydı
son defa taşıyacaktın cehennem biletini yüreğinde
dönüşü olamazdı bu son gidişin
sen hep aynı yerde olacaktın yarınlarıma,gölgenle...
Hep erken geldiğini sanırken
hep geç kalırdın bana,

Ben bu şehrin çocuğuyum
burada dogdu gözlerim
sessizce,
sevgisizce...
Burada açıldım kimsesizligin o siyahına,
küçücük avuçlarım hep kirlendi,üveyligin lanetinden

Sözler bitti artık
susmalıyız geceye,susmalıyız...
Yarım kalmış eserlerimiz olmalı bundan sonrası
solan yüzümüz
hüzünlü gözlerimiz
kanayan ellerimiz

Iskaladığın bir kaç mesajdan birini oku bak içinde sana dair bir şeyler bulacaksın...
Aklımın içinde çalan şarkıları deliliğime ekleyince ve senin suskun dudaklarından dökülen kelimeleri çıkarınca bana geriye kalan seni beklemek oluyor...
Yorgun bir hayalden zinde bir gerçeğe dönüşelim ki ancak aşk bizleri o zaman affeder...

Hayat akar avuçlarından
seni üzen ve sevindirenler arasında

Beklemek
seni beklemek...
Yeni doğan günün boş sokaklarında
acıyla,
neşeyle,
hüzünle,

Oysa gittin çok uzaklara
herşey oldugu gibi duruyor istanbul'da
istanbul'un o en sevdiğim köşesinden seyrediyorum
ne kadar eksik yaşadıgımı bilsemde,
yeniden,yeniden seyretmeliydim
giderken bana bıraktıgın o en kutsal ışıgı...

Hayatlarımızın ironik yolculuklarında seviştiğimiz hüzünlerimiz gibi içimizde iz bırakan ve yaralarımızı avuçlarında okşayıp saran sıcak yatağımızın gizemli kayboluşu içindeyken hepimiz nasıl da aradıklarımızın kölesi olup dün yerine yarınla,yarın yerine dünle sevişirken kanayan en derin yaramız BUGÜN oysa....
Iskaladığımız zamanın peşinden koşarken biz aslında zaman da bizim peşimizden koşuyor...
yağmur yalıyor boş kaldırımları...
Yüreklerimizi ise yanlızlık...
Ne tuhaf değil mi onca kalabalık içinde ve bazen hissetmeden acıyan tenlerimizin altında güneşler batıyor....
Ve sen sevgili

Oynadığımız bu oyunmuydu oyun
yoksa bizmiydik o tozlu sahne
insanların alkışlarına aldırmadan
yüreğimizi hep hayaletleştirendik o gize...
O büyük
O siyah

Sözcüklerim üşürdü

Tanrı üşürdü

Sen gizli bir penceredeb bakarken ruhuma

İniltiler senfonisinin kapısını arala Julia..


Geç otur karşıma..
Sus..
Düşür şimdi içinde ki Tanrıları karanlıga