Gül bülbülü sevseydi,
Gül bülbülün olsaydı,
Gülün dikeni olmazdı;
Gönül gönlü bulsaydı...!
Gel bak kalbime gül yüzlüm,
Özledim diye dert yanar.
Başım önde büklüm büklüm,
Gözlerimden yaş değil kan akar...
Sensizliğin oku kalbimi deşti,
Gül Tomurcukları aktı kalemimden,
Kağıda dökülünce açtı gül oldu...
Bir sevda sözü çıktı dilimden,
Gerisi ardına aktı sel oldu...
Yalnızlığı sildin aşkınla hayattan,
Bir kez güneş gördü bu gönül;
Bu güneş gönlümde hiç batmasa.
Aşkı nerden bilecekti bu gönül;
Gelip senin aşkını bir tatmasa...
Güneşi yolladım yine dağlar ardına;
Yarın bana gül yüzlümü getirsin diye.
Düştü mi gece ay gelir yardıma;
Sorarım severken bu özlem niye...
Cevap alamam ay üzgün susar,
Dokuz ay seninle geride bıraktık,
Daha dün aşk tezgahında birer çıraktık,
Öyle yoğrulduk ki o tezgahta biz;
Dokuz aydan öncesini yıkıp kararttık...
Bilir misin yarim her sabah;
Doğan şu güneşi sen sanarım.
Güneş yaklaşsa gönlüme ah!
Güneş mi yanar, ben mi yanarım?
Sormuşlar aşığa 'aşk neden var',
Demiş aşık 'aşka bir neden var'.
Sormuşlar aşığa 'nedir bu neden',
Demiş 'anlamazsın aşkı bilmeden'...
Gökler düşse üstüme;
Yar aşkını sindiremez.
Deniz gelse gönlüme;
İnan bu ateşi söndüremez...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!