İnsanların çoğu lafta Müslüman,
Şimdi tıpkı benim olduğum gibi.
Allah’ım kalbimde yer alsın iman,
Tertemiz olayım doğduğum gibi.
Sen ki birkaç parça kağıtsın hani,
Değerin bambaşka be kahpe para.
Bazı zaman olur alırsın canı,
Azrail mi oldun be kahpe para.
Bu dünya da gelip geçer diyenler,
Sözde kendisine Müslüman diyen,
Bilinçsiz yaşayan Müslüman’ız biz.
Nefsin isteğine karşı gelmeyen,
Bi çare zavallı Müslüman’ız biz.
Kapılıp gitmişiz fani dünyaya,
Şeytana derler ki ahlakı bozan,
O değil avuç-a kaderi yazan,
Nefsi emmareye var mı ki kızan,
Bilmez ne yaparsa kul kendi yapar.
Ölüm dediler mi merak ederim,
Acep oda yoktan var olmuş mudur.
Ecelim gelirse ölüp giderim,
Benim için ölüm kurtuluş mudur.
Can ki bedenden çıkmaya görsün,
O anda geçmişe dönmek istersin.
Şu dünya da sanma gerçekte hürsün,
Kaldığında yalnız ölmek isterdim.
Ummanda bir damla olsan bile sen,
Ne var ki kaderin çizmek istersin,
Her bir yanı sarmış düşman askeri,
Cepheden cepheye koşar Mehmetçik.
Unutulur mu hiç savaş günleri,
Bahsederken kendi coşar Mehmetçik.
Nerede koç yiğit şehit düşenler,
Müslümanlar,
İyiliğin doğruluğun,
Güzelliğin temsilcisi.
Gönlünüzde Muhammet’in,
Büyük olmalı sevgisi.
Muhtaçtır bir yerde insan insana,
Umutsuz bir anda yanında olur.
Riyakar değilse güven dostuna,
Arkandan konuşan kötü dost olur.
Terk edip gider menfaati yoksa,
Karşına dikilir çıkarı yoksa,
Hayattan beklentim olduğu kadar,
Karşılıksız vermesini öğrendim.
Eksilttiler beni hep azar azar,
Bir tek hayra yormasını öğrendim.
Ağlanacak hale gülen oldum ben,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!