Bir dost edin ey gönül,edin ki kalma yari yolda.
Kendini bin parça et de,kırma bir kalbi bu dünyada...
Sen sabrımın selameti,ömrümün bereketisin,
Baş ucumda dahi, buram buram hasretimsin.
Yüreğimde şiirim,şiirde sözüm,sözümde özüm,
Sen yüzüne şükürsüz bakamadığım nimetimsin.
Yarin yüreği topraktır.
Umutlarını hayallerini geleceğini mutluluklarını yarınlarını kısacası her şeyini o toprağa eker ve büyük bir aşkla beklersin ektiğini biçmek için.
Sabırla fedakarlıkla anlayışla hoşgörüyle sular ağır ve büyük bir sevda ile çapalarsın hiç durmadan yorulmadan bıkmadan ve de usanmadan.
Fakat bilmezsin ki o ektiklerin daha yeşermeden kurumaya müebbet yemiştir.
Senin ne gözyaşı yağmurların ne de o koca sevdanın güneşi hiç bir şeye yaramamıştır.
Umutların mutlulukların yarınların koca bir acı finalle son bulmuştur.
Buncadır, yüreğimle dilim arasında mekik dokuyan,
Mahremiyeti bozulmamış, sözlerimi getirdim sana.
Yiğit bir sevda uğruna kan dökerek ağlayan
Harama bulaşmamış, gözlerimi getirdim sana
Dalıp gidişlerimde saklıdır hayalinin büyüklüğü,
Yokluğun acındırıyor beni.
Evet, kendime acır oldum.
Öylesine basit,öylesine manasız,
Faydasız şeylerle oyalıyorum ki yüreğimi,
Kendimi avutmakla kandırmak arasında
Mekik dokumaktan yoruldum.
Hasretle başlar her sözümüz,
Anaya,sılaya bir de nazlı yara.
Mesafeler yorsa da değişmez özümüz,
Bir tutam bakışımız yeter anlayana.
Sevda türküsüdür bizimkisi,her dem çığırırız,
En ağır yürek içi boş olan yürekmiş.
Anladım ki insan yüreğini tek başına taşıyamıyormuş.
Kendisi kadar güçlü olmasa da birinin daha olması gerekiyormuş.
Sen yorulduğunda yükünü hafifletecek biri,
Gittiğin yolu senin kadar iyi bilen biri
Ve kendin kadar güvene bileceğin birinin olması, olmazsa olmazmış...
Zamanın akıp gitmesine şahitlik yapmaktansa,
Zamanı kendi yapacaklarınıza şahit tutun...
Dünya girdabının içine düştüm,
Şimdi ha yuttu beni ha yutacak.
Bir dal bulup ona tutundum,
O da ha gitti benden ha gidecek.
Sermayem sabır sükuta büründüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!