Gökhan Çoban Şiirleri - Şair Gökhan Çoban

Ne sevgiden anladın sen ne değer verilmekten
Başka bir şey yapmadın acı çektirmekten...

Mesafelerin yorduğu yüreğimle sesleniyorum sevdanın ötesine,
Elimi kolumu hasretin, gidemiyorum bir adım ilerisine
Hayatın cilvesi midir, kaderin çizgisi mi koyamadım bir türlü adını
Tut ki başına buyruk bir nehre düşen, sararmış bir yaprağım
Aklımla yüreğim yarıştalar hep, peşi sıra arkalarından koşmaktayım
Payıma düşense ya sessizlik ya da sensizliktir, hayalinden arta kalan

Ölüm gibi bir gerçeği,zulüm gibi bir vahşetle örtenler,
Allah'ın bir dünyası daha var,gittiklerinde görürler...

Allah'a her dem yakın olmaya çalışın ki,
Allah'da sizin uzaklarınızı yakın,zorluklarınızı kolay eylesin.
Allah'a her an bağlı kalmaya çalışın ki,
Allah'da sizin sevdiklerinizle aranızdaki bağları daim eylesin...
Hasıl-ı kelam,Allah kendisine bir adım yaklaşana,
O on adım yaklaşacağını buyurmaktadır.

Acizliğimden açamadığım şu ellerimle
Günahımdan konuşamadığım bu dilimle
Katılığından kararmakta olan kalbimle
Geldim yine senin Makam-ı Rahmetine

Senden başka yoktur gidilecek bir yer

Sana ne zaman bir şiir yazmaya niyetlensem,
Ya elimdeki kalem isyana gider niyetimden olmam için,
Ya kağıdım seni anlatan kelimelerin ağırlığını kaldıramamaktan şikayet eder,
Ya da adını her anışımda kalbimin çarpıntısı beynimin özgürlüğünü kısıtlar.
Fakat benim seni bir şekilde anlatmam lazım.
Dudaklarım bir sokak karanlığında yahut köşebaşı bekleyişlerde kaybetmiş olsa da cesaretini

Eskiden baş üstünde tutulan aşk,
Şimdi ya ayak altında ya bel altında...

Yaa azizim!Meğer aşk dedikleri sandığın gibi değilmiş,
AŞK'ın hakikati seni Leyla'ya değil Mevla'ya götüreniymiş...

İnsanlık dilini konuşamayanlar,
Kendi dilleriyle hiç konuşmasınlar.
Hele dil,din ve ırk ayrımı yapanlar,
Cehennemin taa dibini boylasınlar...

Baş örtüsünü baş tacı yapanlar,
Cennetin baş köşesine taht kurarlar.
Allah'ın dışında bir niyetle kapananlar,
Ancak kendi benliklerini kandırırlar...