Gökan Öztürk Şiirleri - Şair Gökan Öztürk

Yürek sızın okyanusa uzanmış
Yaran ’ilaç’ oluyorum bağışla
Sabrı bilen her sınavı kazanmış
Ve sana ’aç’ oluyorum bağışla

Yâr hedefi belli olan hız almaz

Umutlarım yıkılmayı bekler oy
Kurda-kuşa yem olurum ağlarsın
Seven yürek yüreğine ekler oy
Gözlerine nem olurum ağlarsın

Hayat kısa geçer zaman su gibi
Yüzüne bakamam, elli yıl sonra…
Bir tek sensin yüreğimin sahibi
Ağıtlar yakamam, elli yıl sonra…

Türküler yazmışım, kimler derleye

Bir anne karnında büyüdüm önce
Yağmur, kar, demeden gezdim dünyayı
Kalın düşünmedim, düşüncem ince
Tepeden tırnağa süzdüm dünyayı

Makama, şöhrete, yoktu gayretim

4+4+3lü kalıba sadık kalarak...

Yâr her gece yokluğunun cengine
Bir ihtilâl, yaptığım an senindim!
Yüreciğim gene düştü yangına
Kaşın hilal, yaptığım an senindim!

Dağlardan dağlara hasret uçurdum
Vara vara; yüklediğin ben miyim?
Baharı görmeden yazı geçirdim
Kıra kıra; eklediğin ben miyim?

Gök rengi değişmiş bulutlarla yâr

Ellerinden öpüyorum evvelâ
Bu millet canından bıktı Üstadım!
San ki bizi buldu her gelen bela
Değirmenin cılkı çıktı Üstadım!

Rüzgarların sen sesine yetiş ki
Hızır gibi tüm cihana kök ola!
Leylâlar’ın nefesine yetiş ki
Bu Mecnu’nun yüreğinde tek ola!

Yağmurların notasında gör beni

Hasretle yolumu bekleyen güzel
Gönül denen durağım var unutma
Her derdi sırtıma yükleyen güzel
Benim sende gereğim var unutma

Gökyüzünde yıldızların bitmişse
Dağlı-taşlı ovalı gel, razıyım
Aşk bahçende çiçeklerin yitmişse
Doldur suyu kovalı gel, razıyım