Gök Kubbe Yıkılsa da Şiiri - Yusuf Bilge

Bu sedâ benden değil, besbelli bendekinden,
Ne dünden, ne yarından, şimdi, bugündekinden.

Dinle can kulağıyla, dinle, belki sendendir!
Çünkü, her gönüldeki âvaz aynı ündendir.

Kavramlarla merâmı birebir tutma sakın!
Besteyi yorumlarken kalbi unutma sakın!

Bakışımız düzgünse anlam hep doğru çıkar;
Dere, çay, ırmak derken sular denize akar.

Öyleyken fedâkârlık, kimin varından kime
Ve kiminkini kimden sakınmaktayız yine?

Kul yanıltabilir mi, Rabbimin muradını,
Evrenleri dolduran emrin ol beratını?

Vedâmız da O'ndandır, O'na ısmarlıyoruz;
Bir garip yıldızlarız, söndükçe parlıyoruz.

Oda içinde oda, ayna içinde ayna,
Görüntüye aldanma, mumdan kazanda kayna!

Bırak da yankılansın gönüldense nidâmız,
Gök kubbe yıkılsa da bâkî kalsın sedâmız!