Gök Geliyordu Üstüme Şiiri - İsmail Okutan

Gök geliyordu üstüme, gök, büyük bir gürültüyle
İniyordu üstüme doğru, yıldızları dağıtarak
Gezegenleri atıyordu içime
Göktaşları düştü dağlarıma
Dağıtıyordu aklımı bulutlar
Kafamda gürültüler, zihinimde saydam görüntüler
Savuruyor beni başından savurgan dünya
Savuruyor beni başından beri dünya
Baştan beri bütün yenilmişlerle aynı saftayım

Ey yüreği hüzün dolu hazin dünya
Kâinatı yutacak kadar nefret dolu
Ejderhayı yutacak kadar acımasız dünya
Umut vardır her zaman, umut
Aşk hem unutmak hem umutlanmaktır
Umudu yutup hücrelerine doldurmaktır hüzün

Evvel ezel umuttur aşk
Evvel ebed hüzündür aşk
Tepeden tırnağa kadar umuttur aşk
Çığlık atmak istedim sevinçten
Uçurumdan uçmak istedim aşktan

Gözlerindeki ışıltıyı görünce
Kartal uçmalarıyla, devrim uçmalarıyla
Atlamak istedim bu uçurumdan
Aşkını kaybeden şehrin sokaklarına düştüm
Düştüm gecenin ihtilal kaynayan kalbine
Bilmem kaç şiddetinde bir depren gibi vuran
Yüreğime çarpan bir felaketin içine düştüm
Ve felaket bir aşkın içine düştüm
Düşümde gördüm gündüz gözüyle
Gözümden düştü bir ışıltı karanlığa
Karanlığı dağıtıp sabaha çıkardı hüznümü