Sessizce bıraktığımdı hazan,
Başucuna.
Sararmış benzimdi,
Doluşan yapraklar,
Yatağına.
Bir kemanın içli ağlayışından süzülürken,
Odama,
Olmadığını sanıyorsun sen belki,
Yanımda.
Hep aynı sandığım göğün rengi,
Gözlerinde farklıydı bu kez,
Rüyamda.
Dolmuyor içimdeki boşluğun,
Dolmuyor...
Ne olur anla?
Kayboluyorum ben,
Senden sonra...
Kayıt Tarihi : 17.1.2022 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
.
.
İçimizdeki boşluğu doldurmamız ne mümkün ki...
Hayat, öğütürken her an gecelerimizi...
Sayılarımla...
TÜM YORUMLAR (2)