Göç Şiiri - Turan Işık

GÖÇ

Yüklemek varmış
Bir kamyonun sırtına…
Geçmişi..
Çocukluğumun
Soğuk kış gecelerini
Kışın ayazını, karını
Yazın tozunu toprağını.
Ve geleceği.
Yüklemek varmış.
Bir kamyonun sırtına…

Hatıralar kalacak yalnız
Boş duvarlar içinde.
Kapılar açılmayacak
Bir daha.
Keçe serili seki
Yeşile çalan ayakkabılık…
Penceremden sarkan söğüt…
Siz hatırlayacaksınız belki beni.
Unutacak dik kahve merdivenleri.
Şikayet etmeyecek karşı komşu.
Pencereden bakan gözler,
El sallarken bir sevda uğruna
Ebediyen buluşmamak gibi…
Bütün ömürler yüklenmiş
Bir kamyonun sırtına…

Gözyaşı, acı, ölüm ve keder
Geride bıraktığın en sevgililer.
Babam, dedem, tüm akrabalar.
Eş, dost ve mezar taşları.
Hüzünle arkadan bakan
Komşular.
Yıllarımız var üstünde
Çekecek mi bilmem.
Bu ağır yükü dört teker…
Yüklemek varmış bütün dertleri
Bir kamyonun sırtına…

“Kalk” artık kaptan
Dönsün tekerler.
Ağıt yakan kadınlar
Gözyaşı, hıçkırıklar.
Son sarılmalar.
Dayanılmaz bir elem ve ayrılışlar.
Bakmak var geriye
Üstünden kamyonun
Geçmişe ağlayarak.
Yüklemek varmış
Bir kamyonun sırtına…
Bir kamyonunun sırtında
Gelecek varmış…