Emekli Şiiri - Turan Işık

EMEKLİ

El çırparak verdi, bir umut belki
Sandıkta “oy” una geldi emekli.
Yaşa, oley sanki mangal yürekli
Sahipsiz bir yetim kaldı emekli.

Hüsranı yaşadı haber duyunca
Cepte, elde ne var ise soyunca
Üryan oldu ayazlarda donunca
Oynadı, cümbüşü çaldı emekli.

Biri aldı seksen ile doksanı
Biri aldı elli beşli sekseni
Kendine verilen eksik noksanı
Bakındı üzüldü kaldı emekli.

Sandık zamanında elde baş üstü
Oyu, pusulası mühürlü süslü
Sonradan çöküp de yolda diz üstü
İki cümle etti saldı emekli.

İşçiden memurdan ayrı tutuldu
Seçim sonrasında birden satıldı
Çöp edilip bir kenara atıldı
Pişman olup saçın yoldu emekli.

Zam yağmuru dolu gibi peşine
Geldi diye ne anlatsın eşine
Daha iyi olur diye girdi düşüne
Bıraktı umudu saldı emekli.

Torunun yüzüne bakamaz oldu
Coşkun sular gibi akamaz oldu
Ocağı tüttürüp yakamaz oldu
Beti benzi attı soldu emekli.

“Bir daha mı tövbe” çekti yakındı
Dalgın dalgın geleceğe bakındı
Ah çekti üzüldü sözün sakındı
Kime gider dedi kaldı emekli.

9.07.2023
Turan Işık