Gizli bir patika yolculuğu

değişime ve dönüşüme açık zihinler için
her satır eski şeylere yeni bakışlar sunmaya çalışıyor
gözlerden uzak
gündelik başlıkların ötesinde
gizli bir patika yolculuğu sanki

küçük görünen sevdalara adanmış satırlar
ekmek kokusundan su şırıltısına
taşların katılığından
saçların kıvrımına kadar
hayata sızmış detayların hikayesini seslendirerek
yeni heyecanların ufkuna taşıyoruz kalplerimizi

bir yandan varlığın akışını keşfederken
bir yandan ruhi salınımları da dillendiriyor
belki böylece çocukluğumuzun penceresinden bakıp
beraber bulutları boyuyoruz

belki avuçlarımızda bir kelebek hüznü taşıyarak
sağanak sağanak sevince boğuluruz
belki alnımıza değen güneşi yeniden renklerine ayırıp
gökkubbe altındaki yerimizi yeniden hesaplıyoruz

eşyanın dili çözülüyor
yüzü gülüyor
özü dokunuyor içimize
belki zihnimizin bir yanına
ya da bir köşesine
hayalimizden bir resim yerleştiriyoruz

hayata geç kalmışlardan biri olarak görüyoruz kendimizi
çokça keşkelerimiz oluyor
az da olsa iyi kilerimiz
ince şeylerin derdi düşüyor üzerimize
büyük işler
kalabalık gündemler
sarsıcı başlıklar
sansasyonel çatışmalar mesela

tersine bakıyoruz her şeye
kalabalığa uymama gibi özenimiz var
yazıyoruz
çiziyoruz
okuyoruz
iki satırlık bir şiirin başında
bin yıl nöbet tutmaya bile razıyız
hisselerimizi akort ediyoruz saatlerce

duyguların sızdığı varlık çatlaklarını gözlüyoruz
o çatlaklardan sızan suyu yudumlamaya
ışığı yakalamaya çalışıyoruz
hayat bir daha olmayacak kadar orijinal
gündelik hayatımızı yenilemek istiyoruz
her anın orijinalliğine adayarak
bahşedilen her bir nefesimizi
aldığımız her soluğu

madem ki yüzümüz
parmak uçlarımız retinamız sesimiz
biricik kimliğimiz olarak veriliyor bize
özümüzü dokunuşumuzu bakışımızı sözümüzü
herkes gibi olmaktan sakınacağız biz de elbet
fark getireceğiz hayatımıza
bize ait
bize mahsus
bize özgü

tekrar tekrar da olsa
her defasında yeni bir gerekçesi
taze bir heyecanı
körpe bir sevinci olduğunu vurgulayacağız
hayata dokunmanın
hayatta var olmanın ayrıcalığını
tadacağız bizatihi

minnet duygusu anı sonsuzlaştırıyor
hayret coşkusu mekanı sınırsızlaştırıyor
hayranlığımızın ateşlendiği cümleler
taze bir buse olarak dokunuyor alnımıza
yaşadığımızı yeni yeni fark ediyoruz
elbette ki yalnız değiliz
sözün büyüsüne kapılan her insan
sonsuzluğun fısıltısını duyabilir her zaman

o fısıltının hecelerine kulak verenler
sözünü inceltiyor
sesini göğe kanatlandırıyor
yar yüzüne benzetiyor uzayan yolları
gülücükler görüyor ışığın parıltısında

işte
şiir tamda burada başlıyor
şaşkınlıktan biraz
biraz hayret
biraz teessür
en çokta
suskunluk galiba

redfer