Gizli Bahçe Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bir bahçe var, içinde açan tomurcuğular,
Renkleri solgun, ama gözlerime bakan.
Kimi parlayan bir yıldız, kimi kayıp bir hayal,
Söyle bana dostum, bu neyin özlemi?

Bir gökyüzü, renkleri dans ederken,
Bulutlar kaybolur, birer birer gizlenirken.
Bir güneş var, ama ışığı sönük,
Söyle bana dostum, bu neyin çiçeği?

Bir rüzgar eser, içimde bir ezgi,
Fısıldar gizlice, kaybolmuş bir sevda.
Kalbim bir kuş, uçmaya hevesli,
Ama uçuşu, daldaki bir hayalin yankısı.

Bir su birikintisi, derinlerde kaybolmuş,
Gözlerimde süzülür, belirsiz yansımalar.
Her damla, bir hatıra, içimde bir sır,
Söyle bana dostum, bu neyin akışı?

Bir ağaç vardır, meyve vermeden durur,
Kökleri derin, ama gövdesi solgun.
Bir meyve var, acı tatlı bir özlem,
Söyle bana dostum, bu neyin hatırası?

Bir ayna, yansıtmıyor gerçek yüzleri,
Gözlerimdeki duman, karanlıkta gizli.
Her kırık parça, bir bilmece gibi,
Söyle bana dostum, bu neyin simgesi?

Bir melodi yükselir, ama sözleri kaybolmuş,
Bir şarkıdır, içimde hüzünle yankılanan.
Her nota, bir sızı, her sessizlik bir özlem,
Söyle bana dostum, bu neyin sesidir?

Ve tüm bu sırlar, bir araya gelir,
Bir tablo çizer, hayal gücümdeki resimle.
Renkler, duygularla boyanır,
Söyle bana dostum, bu neyin özüdür?

Haydi, çöz dostum, bu gizemli bilmeceyi,
Kayıpların ardından gelen melodilere.
Her sırda bir anlam, her cümlede bir öz,
Söyle bana dostum, bu neyin cevabı?