Teli kırık bir keman misali ellerim kollarım
Öylesine özlüyorum ki seni
Bilmediğimiz bir diyara gitmeliydik mesela
Gülmeliydik seninle
Uçuşmalıydı pembe elbisem rüzgarda
Onun öylesine dans edişini bile kıskanmalıydın.
Sen en bol yoksulluğumsun
Gözlerine dalsam
Asılı kalırım
Yanarım tutuşurum yokluğunda
Bir mecnun olurum kadınlığımla
Sen...
Bu gün senin doğum günün
Oysa ben yokum yanında
Ne gözlerimiz gözlerimize
Ne ellerimiz ellerimize
Nede kalplerimiz kalplerimize yakın
Kelimeler bugün içimde dağılıyor
Umutlar sende yalan
Sevdalar sende bitkin
Sanki aşk sende solgun
Yarım kalan duyguların atasıdır gözlerin
Bordo bir hüzün sadece
Gördüklerim
Sebepsizce gidişinin de bir sebebi olmalıydı
Anladım
Aslında anlamadığım hasretlerinin de bir anlamı olmalıydı
Gözlerini gözlerimden koparışının
Ellerini ellerime hasret bırakışının
Ruhunu benden sakınmanın da bir anlamı olmalıydı
Param parça oldum bugün
Yıkıldım,düştüm,kanadım
En çok da ağladım
Gözlerine bakınca yandım ben
Tuzlar basıldı yarama
Tırnaklarım çekildi
Hep İstanbul'a benzetiyorlar sevilenleri
Ben seni Adana benzetiyorum
Onun kadar sessiz
Onun kadar sakin güzelliğin
Sen hep bana
Bir Atatürk Parkıydın oysa
Sözler düğümlenir dilimde
Gözyaşlarım anlatır derdimi
Yüreğim yana yana
Günah dolu bir iman belki benim ki
Affına muhtaç beklerim
Yaptıklarım en çok yüreğimi bağlamış
Sen gidince bu şehrin ışıkları söndü
Karanlığa büründü her yanım
Yürümek bile zor buralarda
Takılıp düşmekten korkuyorum
Güneş defalarca doğuyor belki
Ama yine karanlık her yanım
Kaç gecenin ardına saklanmış
Mahur gözlerin
Pamuksu güzelliğine hangi rüzgar
Karşı koyabilir
Dudaklarına değmek için
Kaç yudum akar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!