BİZ
Gül kurusu akşamlarda
Dost hasreti yaşadık
Belki yeri geldi
Ayrılıklara ağladık
Ama..kalbimizde yaşayan
Yüreğime
Günlük tutmayı öğrettim
Yaşadığımı zannedip
Yaşamadıklarımı
Kahkahalar atarken
İçimin ağladığını
Kader bize öyle oyunlar oynarki
Yaşadığın zaman içinde
Saklambaç mı
Körebe mi
Anlayamazsın
Hayat mı seni oyalar
Dağ gibi, yürekli biradamdı
Gölgesinde ne de güzel yaşattı
Dolu dolu çok mutlu yaşadı
Erken bırakıp gittiği şu hayatı
Ölüme alışırsın anılarla yaşarsın
Yaşarken ölenlere
Sevgi sunuyorsunuz
Sizi yanlış anlıyorlar
Paylaşıyorsunuz
Garip garip bakıyorlar
Çok rahat davranıyorsunuz
Kınıyorlar
bugün bir kardeş yitirdim yüreğim buruk
bir lokmayı, bir sevgi sözünü paylaşırdık yazık
niye,niçin,neden hiç anlamadık
mutlu yüreklerde yaşa sen çocuk
Senin adın gelincik
Bu isim sana çok yakışıyor
Derdin
Gelincik adını
En güzel sen söylerdin
Bu adı koyarken
Dostluğumu sundum sana
Sevgi kokan gerçeklerle
Paylaşmayı diliyorum
Samimiyet ve içtenlikle
Paylaşım sevgi ve keder
Dostlarla yaşanırmış
Hayatımız kendi yaptığımız hatalarla acı içinde geçiyor.Hatayı yapan olduğumuz için mi,kader diye sarılıp durduğumuz kendimizi kandırmaca şeklinden midir bilinmez bu acıları yıllar yılı çekeriz de silkinip atamayız.Hangisi doğru acaba? Mutsuz acılarla dolu bir yaşamı devam ettirmek mi yoksa hayat benim hayatım ne kadarını yaşadım ne kadarı kaldı bilinmez ama bu hayatın kalan kısmını mutlu geçirmek için tüm etiketlerimizden,toplum baskısından, kırık dökük alışkanlıklarımızdan vazgeçmek için cesaretli davranarak düzenimizi değiştirmek mi?
Yıllarca bu soruların cevabını bulmak için çaba gösteren bir insan, nasıl bir ruh hali içindedir,nasıl ayakta durur çevresine neşeli insan rolünü nasıl başarıyla oynar bu gücü bu ruhu ona veren nedir acaba?
Böyle bir kadınla tanıştım o anlattı ben dinledim, ben ağladım o anlattı bu nasıl bir kader bu nasıl bir yaşam? defalarca sordum kendime bu kadar artıların olacak bu kadar güzel meziyetlerinle değmeyen birine bir ömür feda edeceksin. Bunu yaptıran neydi? Mesleği vardı oyalanmak için, ekonomik özgürlüğü vardı ,ayakta dimdik duracak kadar kendine özgüveni gelişmiş,erkek gibi bir kadındı.Güzeldi hemde çok,çevresinde çok seviliyordu , dosttu sıcaktı duyguları,samimiydi tüm davranışlarıtüm çektiklerine rağmen hayat doluydu.
Yavrularını büyütmüş ayakları üstünde duracak hale getirmişti,bu duruma ağlayacak anası babası da yoktu onları üzerim korkusu da. Peki neydi ona tüm bunları çekmeye mecbur eden.
Yetişme tarzım dedi toplumsal değerlerim ve dul bir kadının yaşamının zorlukları diye cevapladı bir solukta başını öne eğerek.Bunları atamadım yıllardır düşüncelerimden dedi.
Artık kabuğunu kırmış belli ki çekecek dayanacak gücü kalmamış ve hayatının en zor ama en güzel kararını vermişti.Ayrılacaktı mutluluğa yelken açacaktı öyle veye böyle,bu birliktelikte çektiğim acılardan daha fazlasını çekmem ya dedi belki da gözlerinden son defa akan gözyaşları arasında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!