Kendin için gitmezdin bilirim
Mabetlerde el açıp dualar etmeye
Kim içindi
Söylesende bilmezdim
Giz senindi
Hissettirmezdin
Kendine dönmüş yüzün
Adam bilirsin beni
Canım al dersin
Yapamam ismim tutmaz
Hiç sevmedim talanları
Yağmalanan gülüşün kadar
Düşlerimdi benimde
Bu yüzden
Türkü söylerken bakmam yüzüne
Demiştim;
Bir büyük yalnız varken
Bize düşmez sarılmak
Biz iki başımızayken
O ne yapacak !
Sarmaz mı !
Beyaz örtülerini yüzümüze
Demez mi!
İstanbul size yasak...
Üsküdar içine sakladım gözlerimi
Toz olup kaç içine
Düşünme
Bir esinti sarıp yanağını
Titretirse
Hoş geldin de
Gelen benim işte
Çiçek kopardım yanağından
Sen uyurken
benden kaçan
İstanbul yasak
Göğsüne saklamışsın
İstanbul bize yasak
Ayaz bir resim yap bana
İçinde kekik kokusu saklı
Yüzü bayrağa dönük
Küçük bir kaçamak
Çiz şöyle
rütuşsuz bir kavuşma işte
İstanbul yasak renklere
İstanbul yasak bize
Mülteci hafızamız
Sığmaz içine
Benzetir
Bizide kendine
Uçurumdur sıkıntıların
Gözlerine baktığımda hatırladığım
Bir mayıs yangını/Telaş var eylemlerde
Yağmur nerdesin
Hep nisanda mı geleceksin!
Leş kokuyor zaman
Debisi düşük hayat
Ilık ılık düşer boğazıma
Sen de olmasan
Sigaralar basmayacağım avuclarıma
Ter köprüler kaplar/ sobelenmiş çocuk
Tut içinden dileğini/ Gülümse...
2 Mayıs 2004 ' İçimin kitabı '
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 2.5.2004 13:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!